จะว่าไป ตัวเรานี้หนาเคยสบาย
ครั้นเมื่อถึงเวลายากเย็นก็แสนเข็ญ
ต้องพบเจอกับปัญหาที่ถาโถม
แทบทุกปมต้องตั้งจิตคิดให้มั่น
กว่าจะผ่านพ้นไปก็สุดทน
ทุกปัญหานั้นช่างใหญ่จริงๆ หนอ
นึกไปมาแล้วไซร้ได้แต่เศร้าหมอง
นั่งนับวันนับคืนช่างนานจัง
ไม่ยึดติดก็ไม่ได้กับปัญหา
ยิ่งผ่านมาพร้อมอุปสรรคนานานับ
ครั้นต่อสู้กับยิ่งอดสูกว่าที่คิด
ก็เราหนอเป็นคนสร้างหนี้แต่ปางก่อน
ก็ต้องตั้งหน้าสู้กันต่อไป
ยิ่งมุ่งมั่นยิ่งตั้งใจยิ่งสิ้นหวัง
เพราะหนี้แต่ปางหลังกับยิ่งเพิ่มทวีคูณ
ครั้นตอนสุขไม่เคยเก็บเพิ่งได้รู้
เอาแต่ใช้อย่างฟุ่มเฟือยตอนสบาย
เมื่อถึงยามจำเป็นแล้วไซร้ช่างเศร้าหมอง
เงินไม่เหลือให้ใช้ต้องหยิบยืม
ยิ่งนับวันหนี้ยิ่งเพิ่มทวีคูณ
เราอิ่มเอมกับหนี้สินที่งอกเงย
ถึงตอนนี้แล้วหนอจะทำไง
หนี้ไม่ลดกับยิ่งเพิ่มทุกวันหนอ
นั่งนับวันนั่งนับคืนน้ำตาคลอ
อยากจะหาเงินหาทองมาจ่ายคืน
ยิ่งเร่งวันเร่งคืนดอกเบี้ยยิ่งเพิ่ม
จะทำไงดีหนอเพราะใจเราช่างทุกข์เข็ญ
แสนลำเค็ญสาหัสกว่าที่คิด
จำใจอดจำใจประหยัดก็ไม่ทัน
หนี้ยังคงเพิ่มพูนทุกวี่วัน
ครั้นจะหวังโฆษณาเข้ามาช่วย
ก็ไม่เป็นดั่งหวังที่ตั้งใจ
งานยิ่งทำยิ่งหดโฆษณายิ่งหาย
ได้แต่นั่งน้ำตาเล็ดทุกวันคืน
โอ้ใจเรานั้นไซร้แกร่งไม่เท่าหิน
งานที่รักที่ทำไม่สมหวัง
ได้แต่ขอตั้งจิตให้ปีหน้า
โฆษณาเข้าทะลักล้นกว่าที่คิด
เปรียบเหมือนได้น้ำทิพย์ชโลมจิต
พลิกวิกฤตเป็นโอกาสให้ลืมตา
ต่อลมหายใจที่รวยรินให้ฟื้นคืน
เหมือนปลาได้น้ำอาหารที่สมบูรณ์
กราบสาธุขอให้ฝันนั้นเป็นจริง
จะได้หมดสิ้นทั้งทุกข์โศกและโรคภัย
ได้พบเจอแต่สุขใจมิรู้ลืมด้วยเถิด
กราบสาธุ สาธุ สาธุ ด้วยนะครับผม
ไชโยๆๆๆๆๆ
