“คิดถึงคุณพ่อ” “ป๋าวุธ ธีรพงษ์” (ภาคที่ 12)
ผมเคยถามคุณพ่อถึงที่มาของชื่อเล่นว่า เฮา โดยคุณพ่อเคยเล่าให้ฟังว่า ท่านมีคนรู้จักในสมัยก่อนตอนที่ท่านยังทำงานอยู่ตลาดเก่า เยาวราช ในช่วงหลายสิบปีก่อน และท่านคุ้นเคยกับชื่อ เฮา เป็นอย่างมาก ท่านเลยขออนุญาตนำมาตั้งเป็นชื่อเล่นของผมตอนเกิดว่า เฮา และใช้ชื่อนี้เป็นต้นมาจนถึงทุกวันนี้
บวกกับชื่อภาษาจีน คุณปู่ท่านช่วยตั้งชื่อภาษาจีนให้ครับ
คุณพ่อท่านเคยเล่าให้ฟัง (ถ้าผมจำไม่ผิด) เห็นคุณปู่ท่านเคยบอกเหมือนกับว่า ชื่อของผมรวมๆ แล้วขาดคำ หรือความหมายอะไรสักอย่างหนึ่ง ดังนั้น คุณปู่จึงนำชื่อ เฮา มารวมเข้าไปแล้วปรากฏว่าลงตัวที่สุด จึงเป็นที่มาของชื่อ เฮา อีกด้านหนึ่ง
ผมเลยมีชื่อเล่นว่า เฮา และชื่อภาษาจีน ก็ลงท้ายด้วยคำว่า เฮา เช่นกันครับผม
ขณะที่ชื่อ เฮาดี้ นั้น เป็นชื่อที่คุณน้าที่เคารพรักท่านหนึ่ง ซึ่งท่านเคยอยู่แถวบ้านเก่าของคุณแม่บริเวณชุมชนชาวตลาดสมเด็จเจ้าพระยา คลองสาน ในช่วงหลายสิบปีก่อนตั้งให้ครับ คือ ในช่วงสมัยก่อนตอนผมเด็กๆ นั้น เวลาท่านเจอผม ท่านมักจะเรียกชื่อเล่นผมว่า เฮาดี้ เสมอมาเลยครับ และเมื่อหลายปีก่อน ผมได้มีโอกาสเจอกับคุณน้าท่านดังกล่าว ท่านก็ยังติดเรียกชื่อเล่นผมว่า เฮาดี้ เลยครับผม
ดังนั้น ในตอนเด็กๆ ผมจึงมีชื่อเล่นที่ท่านผู้ใหญ่ตั้งให้ทั้ง เฮา และ เฮาดี้ ครับ และหลังๆ มานี้จะเหลือแต่ เฮา เฉยๆ ครับ
แต่สำหรับคุณพ่อคุณแม่แล้วจะเรียกว่า เฮา เป็นหลักครับ
จนมาถึงปี 2535 เป็นต้นมา สมัยที่ผมได้มีโอกาสเดินทางไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศ และเริ่มมีการใช้ชื่อเล่นว่า มิสเตอร์เฮา ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผมจึงติดกับคำว่า มิสเตอร์เฮา ครับ บวกกับชื่อนี้คุณพ่อกับคุณแม่ท่านเริ่มคุ้นหู เพราะนอกจากผมจะใช้เป็นชื่อในวงการสื่อสารมวลชนแล้ว ในขณะนี้ชื่อดังกล่าวนี้เริ่มเป็นที่รู้จักและมักคุ้นเพิ่มขึ้น
มีเรื่องขำๆ เกี่ยวกับชื่อ เฮา (How) ในสมัยที่ผมศึกษาต่อที่ต่างประเทศ พอดีเพื่อนๆ ต่างชาติมักจะเรียก และหัวเราะแบบเป็นกันเองเสมอเวลาเรียกชื่อ และทักทายผมว่า Hi How : How Are You? หรือบางท่านก็มักหัวเราะ และทักเราว่า How Are You? How
และเมื่อผมเล่าเรื่องนี้ให้คุณพ่อคุณแม่ฟังในสมัยก่อน ท่านยังชื่นชอบและหัวเราะเลยครับผม
ผมยังจำคำพูดนี้ได้เป็นอย่างดี “เฮา อย่าลืมเอายาให้อาป๊าทานให้ครบๆ ด้วยนะครับ” เป็นประโยคที่ค่อนข้างสมบูรณ์ที่สุดในช่วงหลังๆ ที่ผมได้มีการพูดคุยกับคุณพ่อกับคุณแม่ และหลังจากนั้นไม่นาน คุณพ่อก็ได้จากเราไปอย่างไม่มีวันกลับแล้วครับ
แต่บทสนทนานี้ยังคงอยู่ในความทรงจำของผมกับคุณแม่อยู่เลยครับ
“คิดถึงคุณพ่อที่สุดเลยนะครับ อาป๊าครับ”
(บันทึกความทรงจำครั้งแรกเมื่อวันเสาร์ที่ 22 เมษายน 2560 และมีการบันทึกเพิ่มในวันอังคารที่ 28 เมษายน 2563)
