“คิดถึงคุณพ่อ” “ป๋าวุธ ธีรพงษ์” (ภาคที่ 32)
วันนี้ในปีที่แล้ว เป็นวันที่คุณพ่อ ป๋าวุธ ธีรพงษ์ หรือ คุณพ่อธนาวุธ อัสดรธีรยุทธ์ ได้เสียชีวิต และจากโลกนี้ไปชั่วนิรันดร์ นับเป็นความสูญเสียอย่างใหญ่หลวงในชีวิต และครอบครัวของผม
“เราเคยเตรียมใจไว้แล้ว และพยายามทำใจไว้ก่อนหน้าแล้ว แต่พอถึงเวลาจริงๆ กับเป็นช่วงเวลาที่สุดแสนจะโศกเศร้าเป็นที่สุด มันเป็นความรู้สึกที่ย่ำแย่ที่สุดในชีวิตเลยครับ แม้ว่าในวันนั้นจะเป็นวันครบรอบ 10 ปี และเตรียมจะก้าวเข้าสูปีที่ 11 ในการจัดรายการวิทยุ “คุยสบายสไตล์มิสเตอร์เฮา” ก็ตาม และแม้ว่าคุณพ่อ ป๋าวุธ ธีรพงษ์ จะรัก และเป็นห่วงรายการ “คุยสบายสไตล์มิสเตอร์เฮา” เป็นอย่างยิ่ง แต่ทุกอย่างย่อมเป็นไปตามวัฏสงสารแห่งการเกิดแก่เจ็บตาย ในวันนั้นเป็นวันที่คุณแม่ และผมสูญเสียคุณพ่อไปชั่วนิรันดร์ นับเป็นช่วงเวลาที่สุดแสนจะโศกเศร้าและเสียใจเป็นที่สุด”
และในวันนี้แม้ว่าเวลาจะผ่านไปแล้ว 1 ปี แต่ความรัก และความคิดถึงคุณพ่อยังคงอยู่ และครอบครัวเรายังคงคิดถึง และนึกถึงคุณพ่ออยู่ตลอดเวลา เหมือนเป็นการโกหก แต่มันเป็นเรื่องจริง
ตลอดเวลา 1 ปีที่เราสูญเสียคุณพ่อ เราเองนอกจากจะบอบช้ำจากการสูญเสียแล้ว เรายังได้พบเจอกับปัญหา และอุปสรรคต่างๆ อีกมากมายเหมือนกับเป็นการทดสอบว่า คุณจะสามารถผ่านพ้นช่วงเวลาต่างๆ เหล่านี้ไปได้อย่างใด จนบางครั้งเราเองก็อยากจะยกธงขาว และกราบอ้อนวอนว่า พอเถอะ ให้โอกาสเราได้ผ่านพ้นปัญหา และอุปสรรคต่างๆ เหล่านี้ไปได้ด้วยเถิด
“ผมเคยตั้งคำถามกับตัวเองหลายครั้งว่า ทำไมบททดสอบแห่งชีวิตมันถึงยาว และช่างทรมานใจเป็นที่สุดเลยครับ”
นึกถึงวันที่คุณพ่อยังมีชีวิตอยู่ คุณพ่อท่านจะคอยช่วย คอยเตือน และคอยเป็นห่วงเรา และครอบครัวเราอยู่ตลอดเวลา คุณพ่อท่านจะใช้ความสามารถที่ท่านมีอยู่ในการช่วยเหลือเรา และครอบครัวของเราอยู่เสมอ
“ท่านเป็นห่วงคุณแม่ และผมเป็นที่สุดเลยนะครับผม”
และเราเองก็ได้พยายาม และอยากทำในสิ่งที่คุณพ่อท่านเป็นห่วง และท่านอยากให้เราสานต่อความฝัน และความรับผิดชอบของคุณพ่อที่ยังคงเหลือ และยังทำไม่สำเร็จให้ โดยเราได้พยายามทำตามความฝัน และความรับผิดชอบของคุณพ่ออย่างเต็มที่ และจะพยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่เราพอจะทำได้ แม้ว่าเราจะเหนื่อย แต่ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เราอยากทำให้กับคุณพ่อ ป๋าวุธ ธีรพงษ์ครับผม
“เราไม่กล้ายืนยันว่า จะทำได้สำเร็จหรือไม่ แต่เราจะพยายามทำให้เต็มที่นะครับคุณพ่อครับ”
และในวันนี้ เป็นวันเสาร์ที่ 03 เมษายน 2564 เป็นวันที่เรามีการจัดรายการ “คุยสบายสไตล์มิสเตอร์เฮา” ในช่วงเวลา 14.00-16.00 น. และเป็นทุกวันเสาร์ที่เราคิด และเชื่อว่าคุณพ่อท่านมาร่วมจัดรายการกับเราเสมอมา เพราะรายการ “คุยสบายสไตล์มิสเตอร์เฮา” เป็นรายการที่คุณพ่อท่านรัก และท่านคอยเป็นห่วงเสมอมา
“เราอยากยกธงขาว และเลิกจัดรายการ “คุยสบายสไตล์มิสเตอร์เฮา” หลายครั้งแล้วในช่วงที่ผ่านมา เรารู้สึกเหนื่อย และท้อใจเป็นที่สุด แต่เมื่อเรานึกถึงใบหน้า รอยยิ้ม และความหวังที่คุณพ่อมีต่อรายการฯ เรา ตรงนี้จึงเป็นแรงผลักดันให้เราต้องยืนหยัด และต่อสู้ต่อไปเท่าที่พละกำลัง และความสามารถของเราจะพอทำได้ และแบกรับได้”
เราจะพยายามทำให้ดีที่สุด
คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เราจะทำให้ดีที่สุด และถ้าเราไม่ไหวจริง เราจะลองหันกลับมานั่งนับหนึ่งใหม่ และพยายามทำต่อไป จนสุดท้ายแล้วเราทำไม่ไหวจริงๆ ถึงวันนั้นเราอาจจะต้องกราบขอประทานโทษคุณพ่อ และกราบขอยุติการจัดรายการฯ ในที่สุดนะครับผม
“สุดท้ายนี้ ผม และคุณแม่ยังคงรัก และคิดถึงคุณพ่อ ป๋าวุธ ธีรพงษ์ อยู่เสมอนะครับผม ด้วยรัก และคิดถึงอาป๊านะครับผม”
(บันทึกความทรงจำเมื่อวันเสาร์ที่ 03 เมษายน 2564)
